Στη Βόρεια Καρολίνα της δεκαετίας του ’50 μας ταξιδεύει η συγγραφέας Ντέλια Όουενς με το βιβλίο της «Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες» και μας παρασέρνει σε μια σπαρακτική ιστορία ενηλικίωσης. Σε έναν αγώνα επιβίωσης γεμάτο απώλειες, εγκατάλειψη, μοναχικότητα, προκαταλήψεις και αποξένωση.
Η μικρή Κάια, η ηρωίδα που καθηλώνει κάθε αναγνώστη, μένει ολομόναχη στο βάλτο στην τρυφερή ηλικία των έξι ετών αφού όλη της η οικογένεια την έχει εγκαταλείψει. Γίνεται έτσι η ‘Πιτσιρίκα του Βάλτου’ την οποία ο κόσμος του χωριού αντιμετωπίζει με περιφρόνηση και απέχθεια, οδηγώντας την να κλειστεί ακόμη περισσότερο στον εαυτό της και να καταφύγει στη μοναδική οικογένεια που θα μπορούσε να βρει: τα πλάσματα και τη ζωή του βάλτου. Η ίδια η φύση γίνεται η μάνα της και μέσα από τη φροντίδα και την προστασία της, η μικρή Κάια μεγαλώνει, ωριμάζει και θριαμβεύει.
Το βιβλίο διαβάζεται με κομμένη την ανάσα. Ο πόνος και ο σπαραγμός χαράζουν βαθιά τον αναγνώστη. Ο θυμός απέναντι στους μίζερους και ξιπασμένους ανθρώπους του χωριού που κυριεύονται από τον ρατσισμό τους, φουντώνει. Παράλληλα, βιώνουμε τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα της εφηβείας της ηρωίδας μας με τις όποιες απώλειες αλλά κι ελπίδες αυτά μπορούν να φέρουν. Τη βλέπουμε να γίνεται ένα με το περιβάλλον της, με τον αγαπημένο της βάλτο, τη λιμνοθάλασσά της, τους γλάρους και τα όστρακα.
Και μαζί με εκείνη, γινόμαστε κι εμείς ένα με όλα αυτά τα μικρά θαύματα που τόσο αγαπάει. Μας παρασέρνει με τον ενθουσιασμό και την αθωότητα της και σπαράζει η καρδιά μας με κάθε πίκρα που της επιφυλάσσει η ζωή. Με μεγαλύτερη ίσως, αυτή της δολοφονίας του Τσέις που προσπαθούν με τόσο ζήλο όλοι οι χωρικοί να φορτώσουν στην «Πιτσιρίκα του Βάλτου», το εξιλαστήριο θύμα. Το άγνωστο που τους φοβίζει γιατί ξεφεύγει από τις νόρμες του.
Μετά την ανάγνωση του βιβλίου, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να υποκλιθώ στο μεγαλείο της Κάια, της «Πιτσιρίκας του Βάλτου» και της λαμπρής φυσιοδίφη και, συνεπώς, της Ντέλια Όουενς.
Βαθμός: 5/5
“Sometimes she heard night-sounds she didn’t know or jumped from lightning too close, but whenever she stumbled, it was the land who caught her. Until at last, at some unclaimed moment, the heart-pain seeped away like water into sand. Still there, but deep. Kya laid her hand upon the breathing, wet earth, and the marsh became her mother.”
Το βιβλίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Δώμα.
Zizet's Bookland 